Poésie d' Arthur Rimbaud

Première soirée

Eerste avond

- Elle était fort déshabillée Et de grands arbres indiscrets Aux vitres jetaient leur feuillée Malinement, tout près, tout près. Assise sur ma grande chaise, Mi-nue, elle joignait les mains. Sur le plancher frissonnaient d'aise Ses petits pieds si fins, si fins. - Je regardai, couleur de cire Un petit rayon buissonnier Papillonner dans son sourire Et sur son sein, - mouche ou rosier. - Je baisai ses fines chevilles. Elle eut un doux rire brutal Qui s'égrenait en claires trilles, Un joli rire de cristal. Les petits pieds sous la chemise Se sauvèrent : "Veux-tu en finir !" - La première audace permise, Le rire feignait de punir ! - Pauvrets palpitants sous ma lèvre, Je baisai doucement ses yeux : - Elle jeta sa tête mièvre En arrière : "Oh ! c'est encor mieux !... Monsieur, j'ai deux mots à te dire..." - Je lui jetai le reste au sein Dans un baiser, qui la fit rire D'un bon rire qui voulait bien... - Elle était fort déshabillée Et de grands arbres indiscrets Aux vitres jetaient leur feuillée Malinement, tout près, tout près.

- Ze had maar weinig kleren aan En onbescheiden kwamen bij De ramen hoge bomen staan, Schalks met hun groen nabij, nabij. Zo zat ze op mijn canapee, Halfnaakt, en kneep haar handen dicht. Haar voetjes huiverden tevree Op het plankier zo licht, zo licht. - Terwijl ik bleek als was werd, zag Ik plots een straaltje roekeloos Rondfladderen in haar lichte lach En op haar borst, – vlieg op een roos. - Toen zoende ik haar enkels teer. Daar klonk haar lief-stout lachje al En druppelde in trillers neer, Een klaterlachje van kristal. Snel maakten onder’t nachtgewaad Haar voedjes zich weg: ‘Mondje af!’ - Voor deze eerste euveldaad Was ’t lachje zogenaamd een straf! - Onder mijn lippen trilden pril Haar ogen die ik zoende, zoet: - Ze wierp haar hoofdje met een gil Naar achteren: ‘Zie wat je doet!.. Meneer, als je maar niet vergeet…’ - Ik gooide op haar borst de rest In een zoen die haar lachen deed, Gul lachen, want ze wilde best….. - Zij had maar weinig kleren aan En onbescheiden kwamen bij De ramen hoge bomen staan, Schalks met hun groen nabij, nabij.

---

Nederlandse vertaling door Paul Claes, gelezen in "H. Erotische gedichten" Kritak; Leuven, 1993 - isbn: 90-6551-262-4

op de achterflap: ''H' is één van de raadselachtigste teksten van Arthur Rimbaud. Is dit een gedicht over prostitutie of masturbatie, over heteroseksuele of homoseksuele liefde? Deze twintig gedichten laten ons de geniale kwajongen die Rimbaud was zien als voyeur, voyou en voyant.'

Persoonlijk vind ik het franse toch meer zeggend dan de nederlandse vertaling. Maar ach, das zo moeilijk een vertaling maken!