27-10-2007

25/10 een geweldig optreden van Les Rita Mitsouko


Donderdagavond:

Lichtelijk nerveus, zo'n spanning die je nauwelijks voelt maar toch in heel je wezen aanwezig is.
Het gevoel van na lang wachten beloond te worden.
"Eindelijk zie ik ze voor de eerste keer 'Les Rita Mitsouko'!"
Er kon deze avond (in mijn hoofd) dan ook niets meer fout gaan.
Een half uur voor het concert vergat ik al mijn verwachtingen, en zo stond ik dus onbevooroordeeld, met vrije geest klaar om me over te geven aan muziek, tekst, beat, présence, en wat ik toch nog allemaal (willen of niet) verwachte.



Het vreemde gevoel in m'n lichaam bleef.
Bij de start van het 1e lied "L'ami ennemi" begon de voorste rij al spontaan mee te swingen. Ikzelf stond perplex, mijn hart klopte in mijn buik, had niet verwacht dat Cathérine Ringer's stem zo'n indruk op me ging maken. Niet goed wetende vanwaar dit vreemde gevoel in mijn lijf kwam liet ik mijn voeten vrij. De beat, de swing, het zwoele sfeertje, het was compleet. Het werd een avondje compleet genieten, met geest en lichaam overdonderd. De groep helaas zonder Fred Chinchin (wegens ziekte afwezig) musiceerde er op los.



De gitaren en drum stonden helaas veel te luid in verhouding tot Cathérine's stem. Gelukkig richtte ik deze keer, zonder veel moeite, mijn aandacht op andere muzikaliteiten. Onder andere de pianist haalde onnozele toeren uit, zitten of niet zitten op de pianokruk was zijn grote dillema van de avond. De oren van Mme Ringer en haar schattige hoed, het amusement tijdens de communicatie tussen de 2 gitaristen, de drummer die steeds naar een spot links van hem leek te kijken,...
We werden door Cathérine aangesproken in het Frans, Engels en soms kregen we een Merci Danku Beaucoup.
Tot mijn verbazing zong Cathérine de liedjes van hun nieuwste cd "Variéty" voornamelijk in de Engelse versie. Zal ik dan in de toekomst toch de twee cd's kopen?



De playlist bestond voornamelijk uit de songs van hun nieuwe cd, en enkele oudere nummers o.a. Live in Las Vegas, c'est comme ça, Andy en natuurlijk Marcia Baila.
Tot mijn spijt ging het achterste gedeelte van de zaal pas uit de bol wanneer deze laatste twee nummers als bis werden gezongen. Ik hoopte op een optreden zonder Marcia of Andy, maar succes is niet voor niets zeker?

Een voor mij nog ongekend nummer was Les histoires d'A (uit 1986) met de prachtige tekst 'Les histoires d'amour finissent mal en général'.



Omdat ik dacht dat foto's nemen verboden was had ik natuurlijk mijn camera niet bij de hand. Gelukkig trokken andere fans, bewonderaars of muziekliefhebbers ook foto's.
Bedankt aan Lamazone en Genthology !
Merci ook aan de toeschouwers in Brussel (26/10) voor Rendez-vous avec moi-même, wat ook bij ons met veel enthousiasme onthaald werd!

1 opmerking: