07-12-2007

Monsieur et Madame - Marka et Laurence




Saw those two funky 80-style artists (Marka and Laurence Bibot) in a talkshow on the tv-channel La2.
Crazy people! It's not my kind of beat I like, but, they're so enthusiastic!

Hear more on: http://monsieuretmadame.be

11-11-2007

Wim De Wulf - Caillou

Just click here to hear the music

Wim De Wulf made a new cd. Wednesday (14-11-2007) i will discover this bilingual disc in french and dutch. Wim De Wulf in concert at 'De Vieze Gasten'!

The song above is a french translation of the dutch song 'de steen' from the very sensitive and lovely songwriter Bram Vermeulen. This man's life was cut too short, and i see this french version as a honnour to Bram Vermeulen.
It's hard to translate such a famous song, but hey, the translators did a very good job and Wim De Wulf interpret it so sensitively!
I'm curious to hear it in real life!

more songs ? click audio on www.wimdewulf.be

For now on here's also the dutch version by Bram Vermeulen!

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt er altijd een weg omheen.

Misschien eens gevuld van sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde ‘t bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde ‘t bewijs van mijn bestaan
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit dezelfde weg zal gaan.

09-11-2007

Siegfried - Richard Wagner

Het derde deel in Ivo van Hoves versie van de Ringcyclus van Wagner belooft weer een even intrigerende als aangrijpende hedendaagse interpretatie te worden. www.vlaamseopera.be


Na de twee vorige Wagners (Das Rheingold en Die Walküre) bewust te schrappen uit mijn abonnement kon ik er niet meer onderuit.
Mijn onderbewuste C-spot (sinds kort weten we waar die zit...) duwde mij naar Siegfried toe. Intrigerend was het zeker. Ik hou er wel van wanneer men een opera heel modern interpreteert. Bij de eerste blik op de scène dacht ik spontaan aan de enscenering van Satyricon van Bruno Maderna.
Het Satyriconverhaal herinner ik me niet meer, maar wel het bevreemdende gevoel door de combinatie van het lyrische van een opera en het heftige van de video-installaties.

Ook in Siegfried kreeg ik zo'n gevoel. Het verhaal werd door de moderne toets plots zeer realistisch, heel dichtbij. Vooral in het eerste bedrijf waarin de scène leek op een doorzichtig huis
.

De computerwinkel, de keuken, de hal, de bureau's,...
Bij het einde van dit bedrijf en tijdens de pauze werd de scène langzaam omgebouwd alsof een woeste storm doorheen het podium raasde.


En bij het derde bedrijf werd heel dit stort nog eens besprenkeld met iets dat door ging voor assen. In ieder geval een vuil goedje, ik zou niet graag het podium terug opstellen naar het 1e bedrijf. Wat een werk!

De mix van de computerspelletjes, video-installaties, laserstralen, mensen als vogeltjes, een laptop als hoorn, een onzichtbaar zwaard dat toch gesmeden moet worden, een draak van een man als draak, en nog veel meer maakt deze opera toch erg apart.

Ik kan niet zeggen dat ik ontzettend geraakt was, al vind ik het wel een erg mooi onderliggend thema. De onbevreesde ontdekt wat angst is op hetzelfde moment dat hij ontdekt wat liefde is. Maar ontroeren, neen, ik vrees dat dit komt omdat ik me jammer genoeg stoorde aan het agressieve kantje in deze enscenering.
Kwaadheid werd niet geuit d.m.v. gezichtsexpressie of klankverandering, maar werd benadrukt door het smijten met voorwerpen. Om de haverklap vloog een stoel, een toetsenbord of een onderdeel van een pc op de grond.
Door het overvloedige decor, wat overigens echt erg geslaagd was, lette ik minder op de zangkunst.
Jammer, want hierdoor én door de uiting van agressie verliest deze opera een groot stuk van mijn waardering.


Moment suprème was voor mij niet Brünhilde's verschijning, maar wel die van de Draak Fafner, een reus van een man. Erg passend en een goede interpreatie van het oorspronkelijk libretto, chapeau voor de Regisseur!

Alle foto's: © Annemie Augustijns
www.vlaamseopera.be

27-10-2007

25/10 een geweldig optreden van Les Rita Mitsouko


Donderdagavond:

Lichtelijk nerveus, zo'n spanning die je nauwelijks voelt maar toch in heel je wezen aanwezig is.
Het gevoel van na lang wachten beloond te worden.
"Eindelijk zie ik ze voor de eerste keer 'Les Rita Mitsouko'!"
Er kon deze avond (in mijn hoofd) dan ook niets meer fout gaan.
Een half uur voor het concert vergat ik al mijn verwachtingen, en zo stond ik dus onbevooroordeeld, met vrije geest klaar om me over te geven aan muziek, tekst, beat, présence, en wat ik toch nog allemaal (willen of niet) verwachte.



Het vreemde gevoel in m'n lichaam bleef.
Bij de start van het 1e lied "L'ami ennemi" begon de voorste rij al spontaan mee te swingen. Ikzelf stond perplex, mijn hart klopte in mijn buik, had niet verwacht dat Cathérine Ringer's stem zo'n indruk op me ging maken. Niet goed wetende vanwaar dit vreemde gevoel in mijn lijf kwam liet ik mijn voeten vrij. De beat, de swing, het zwoele sfeertje, het was compleet. Het werd een avondje compleet genieten, met geest en lichaam overdonderd. De groep helaas zonder Fred Chinchin (wegens ziekte afwezig) musiceerde er op los.



De gitaren en drum stonden helaas veel te luid in verhouding tot Cathérine's stem. Gelukkig richtte ik deze keer, zonder veel moeite, mijn aandacht op andere muzikaliteiten. Onder andere de pianist haalde onnozele toeren uit, zitten of niet zitten op de pianokruk was zijn grote dillema van de avond. De oren van Mme Ringer en haar schattige hoed, het amusement tijdens de communicatie tussen de 2 gitaristen, de drummer die steeds naar een spot links van hem leek te kijken,...
We werden door Cathérine aangesproken in het Frans, Engels en soms kregen we een Merci Danku Beaucoup.
Tot mijn verbazing zong Cathérine de liedjes van hun nieuwste cd "Variéty" voornamelijk in de Engelse versie. Zal ik dan in de toekomst toch de twee cd's kopen?



De playlist bestond voornamelijk uit de songs van hun nieuwe cd, en enkele oudere nummers o.a. Live in Las Vegas, c'est comme ça, Andy en natuurlijk Marcia Baila.
Tot mijn spijt ging het achterste gedeelte van de zaal pas uit de bol wanneer deze laatste twee nummers als bis werden gezongen. Ik hoopte op een optreden zonder Marcia of Andy, maar succes is niet voor niets zeker?

Een voor mij nog ongekend nummer was Les histoires d'A (uit 1986) met de prachtige tekst 'Les histoires d'amour finissent mal en général'.



Omdat ik dacht dat foto's nemen verboden was had ik natuurlijk mijn camera niet bij de hand. Gelukkig trokken andere fans, bewonderaars of muziekliefhebbers ook foto's.
Bedankt aan Lamazone en Genthology !
Merci ook aan de toeschouwers in Brussel (26/10) voor Rendez-vous avec moi-même, wat ook bij ons met veel enthousiasme onthaald werd!

10-07-2007

Kent u dat gevoel ?

Stelt u zich eens voor: je behoort al drie jaar tot een gezelschap. Jaar na jaar zie je dit verenigingsleven groeien. Eerst waren ze met een 10-tal, daarna met een 40-tal en stilletjes aan met een 80-tal. Het idee achter de vereniging vind je fantastisch, dat is ook de reden waarom je er ooit instapte. Je ontmoet een hele hoop mensen, sommigen zijn je ondertussen erg dierbaar geworden, anderen ken je, slechts of nog niet, bij naam. Al heb je zelf niet zo'n belangrijke functie (iedereen is immers evenwaardig) toch krijg je het idee dat je onmisbaar bent geworden. Tegelijkertijd vang je signalen op die dit gevoel tegenspreken. Ook voel je je al een tijdje ongemakkelijk bij deze ervaring. Het laatste jaar groeit dit gevoel van ongemakkelijkheid over naar onbehagen. Langzamerhand denk je, net als 2 jaar geleden, er aan te stoppen. Hoe dikwijls zeg je tegen jezelf 'ik zet er een punt achter, de pot op met de mooie bedoeling en die geweldige filosofie!'. Daarna krijg je spijt en begint er iets te wringen: 'ik ben er al zo lang, het is zo'n mooi initiatief, en wie gaat mij vervangen, waarom kan het niet anders, stoppen is niet fair tegenover de rest, ik zal het missen, ...' De tweestrijd met jezelf gaat voor de zoveelste keer van start, en weer maak je geen beslissing.
Kent u dat gevoel?
Ik vind het verschrikkelijk!

06-06-2007

Rilke - Novecanto


Afgelopen zaterdag woonde ik een concert bij van het novecanto koor.
Zij brachten liederen op teksten van Rilke, wat was dat mooi!
Ik las nog lang niet alles van deze prachtige dichter, maar in de toekomst ben ik dat zeker van plan!

Brieven aan een jonge dichter was mijn eerste kennismaking. Tot nu toe nog niets anders gelezen van Rilke dat me zo heeft geroerd. ... Misschien brieven aan Cezanne eens proberen? Rilke lijkt me een zeer zachte maar gecompliceerde man die toch zo mooi zijn ideeën en gevoelens kan vastleggen op papier...

Ik heb een gedicht dat ik graag met jullie deel, in het Duits, Engels en het Nederlands. Geniet!



An die musik

Munchen, 11/12-01-1918

Musik: Atem der Statuen. Vielleicht:
Stille der Bilder. Du Sprache wo Sprachen
enden. Du Zeit,
die senkrecht steht auf der Richtung vergehender Herzen.

Gefühle zu wem? O du der Gefühle
Wandlung in was? -: in hörbare Landschaft.
Du Fremde: Musik. Du uns entwachsener
Herzraum. Innigstes unser,
das, uns übersteigend, hinausdrängt, -
heiliger Abschied:
da uns das Innre umsteht
als geübteste Ferne, als andre
Seite der Luft:
rein,
riesig,
nicht mehr bewohnbar.

------
English version by Stephen Mitchell:

To music

Music: breathing of statues. Perhaps:
silence of paintings. You language where all language
ends. You time
standing vertically on the motion of motal hearts.

Feelings for whom? O you the transformation
of feelings into what? --: into audible landscape.
You stranger: music. You heart-space
grown out of us. The deepest space in us,
which, rising above us, forces its way out,--
holy departure:
when the innermost point in us stands
outside, as the most practiced distance, as the other
side of the air:
pure,
boundless,
no longer habitable.

------

Dutch translation by W.Blok and C.O.Jellema:

Aan de muziek

Muziek: standbeeldenadem. Wellicht:
geschilderde stilte. Gij spreektaal waar spreken
eindigt. Gij tijd
loodrecht gericht op de gang van vervallende harten.

Gevoelens voor wie? O gij die gevoelens
verandert in wat? -: in beluisterbaar landschap.
Gij vreemde: muziek. Ons ontgroeide, gij
hartruim. Ons innigste,
ons overstijgend naar buiten zich dringend, -
heilig afscheid:
waar onze kern ons omringt
als gekunde verte, als andere
kant van de lucht:
klaar,
kolossaal,
niet meer bewoonbaar.

www.rilke.de

17-05-2007

Sleeping Beauty




"Sleeping Beauty, in 1890 gecreëerd in Sint-Petersburg in nauwe samenwerking met componist Tsjaikovski, blijft een fascinerend en complex ballet. De productie van Marcia Haydée en Pablo Nunez combineert spectaculaire dansscènes met prachtige decors en kostuums.
Het Symfonisch Orkest van de Vlaamse Opera begeleidt de voorstellingen van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen live. Het belooft een unieke belevenis te worden."


Het verhaal van de schone slaapster of doornroosje kennen we allemaal. Of je zag de disneyfilm (ik niet), of je kende het uit een sprookjesboek, of je luisterde naar de vertelde sprookjes op cassette (dàt deed ik vaak). In ieder geval had ik voor mezelf al een beeld gemaakt van de feeën (incl. de slechte) en van doornroosje en haar prins. Maar Sleeping Beauty heeft mijn doornroosje zeker niet vertroebeld. Dit toch wel zeer klassieke ballet heeft me alweer enorm verrast. Niet alleen door hun dansen, maar natuurlijk ook door de prachtige mise-en-scène, de combinatie van décors, costuums en belichting ! De muziek van Tsajkowski maakt heel deze voorstelling compleet. Steeds weer ben ik verwonderd hoe mooi en hoe juist hij weet te componeren voor balletvoorstellingen. De andere klassieker die ik toch ooit eens wil zien is natuurlijk het zwanenmeer. Maar voorlopig blijf ik in de sferen van Sleeping Beauty: roze rozen, een harlekijn, een sympathieke slechte 'fee' in prachtig zwart, grootste bals, voorzichtig felle kleuren, hofdames en andere sprookjesfiguren, ...

meer lezen: http://www.koninklijkballetvanvlaanderen.be/Site/seizoensb.htm


16-03-2007

14 maart 2007 Arenbergschouwburg

Herman trad op, ik was er bij, en het was nog eens zijn verjaardag ook!
Herman kwam op en daar weerklonk plots: geen engelse happy birthday, maar wel een echte Hollandse lang zal IE leven, de Nederlandse fans zetten aan, en heel de zaal begon spontaan mee te zingen. Herman was er even stil van, en terecht.

Wat ik er van vond?
Ik was heel blij met de voor mij nieuwe liedjes, prachtige teksen.
Ik keek op van de bassen en dat gedreun op de gitaar (bij Herman, Edith Leerkes is een rustige gitariste hoor) maar ik zag daarin wel beelden van een Herman in z'n vroege jaren, amusement onder de muzikanten en soms niet de muziek maar wel de tekst die het belangrijkste is. Of dacht ik soms ook aan Tom Waits in combinatie met een zigeunerbandje?
Het 1e deel vond ik, door het triestige (tekst) en het drukke (muziek) een rare combinatie. Ik had dan ook niet zo'n tof gevoel tijdens de pauze.
Het tweede deel was rustiger, en leek ook het publiek meer te boeien.
Wel vind ik het schandalig dat een stuk als 'wat zou opera toch formidabel zijn...' nog in de show zit. Dit blijft een prachtig stukje Herman, maar ik vind dat je het niet kan maken om het 2 shows achter elkaar te doen. De mensen kennen het,...
Grappig vond ik het mopje van brand in crematorium, ik riep bijna Alles in de wind (een mopje uit de show van 1997?)!! maar goed...

Ondanks misschien mijn negatieve bijklank wil ik toch benadrukken dat ik er erg van genoten heb. Er zijn altijd mooie en minder mooie, of aanslaande en minder aanslaande stukken, maar het geheel was weer de moeite.
Ik ga ook in Gent nog eens met veel plezier kijken, en dan vooral ook naar welke kleine dingen er zijn veranderd.

Zo, twee pingpongballen rijker en met een goed gevoel kroop ik woendagavond in bed.

Rest mij enkel nog het vreemde gevoel bij Erik (van der Wurff, de pianist), ik vond hem er niet gelukkig uit zien, zijn twinkeloogjes waren weg, en dat deed me toch wel een klein beetje pijn.

Een fragmentje uit 2006, maar soortgelijks in deze show:




ja, het blijft een entertainer!
Een van m'n lievelingsliedjes, zong hij nu niet, maar hij zong het al vaak.

20-02-2007



DE SCHEDELGEBOORTEN zijn inderdaad BETER DAN TEVOREN!


In plaats van met 3 zijn ze nu met 4. Wouter Van Lierde, Rik Tans, Danny Van Rietvelde én Anton Janssens.
Derde keer goeie keer gaat hier niet op! Ik zag de voorstelling voor de 3e maal en lag op voorhand al in een deuk!
Meer van dat!


Fragmentje van op de Gentse Feesten, mét alle 4 de mannen en co:


Ik ging ook naar de TONE-CLUSTERS


Een geweldig samenraapsel van vriend-muzikanten, waarbij allerlei stijlen zich mengen. Zeer toffe sfeer en ambiance. Een mooi achtergrond schilderij (danku mama) en een podium vol zachte mensen.
Kris de Bruyne als zijn eigen zachte zelve, Patrick Riguelle als een ware chansonnier, Jean-Marie Aerts als een koele (of coole?) brok plezier, Henry Ylen als de stil-zachte verrassing, Filip Casteels als een kind zo blij te mogen spelen, en Vévé 'Shake' Mazimpaka als een warme naar liefde ruikende bloem.

nogmaals: meer van dat soort concerten!

21-01-2007

poème

J'ai lu, et relu en nouveau... et maintenant je le partage avec vous.
La poésie de Jean Cocteau me fait mal, un mal que vous ne pouvez pas imaginer.
Mais en même temps je ne sais plus quoi dire car c'est une douleur si douce et lente.
Une brûlure délicieuse, que j'embrasse avec plaisir.