03-10-2011

lichte paniek

"Waarom wil mijn machine die bovendraad niet automatisch op dat spoeltje draden? In de les gaat dat toch vanzelf?" Na een half uur gevloek en gezucht besluit ik dat ik ofwel te moe ben (ja, het is al later op de avond), ofwel zit er niks anders op dan de volgende dag die vriendelijke meneer Karel van Gabriël te bellen, met een mededeling in de trant van 'ik doe toch alles juist, en hoe kan dat dan?'
Met mijn verwarde kop duik ik dan maar het bed in, niets beter dan een goede nachtrust, .... maar na een half uur draaien en keren spurt ik weer naar benden. Ik draad de machine opnieuw en duw op de pedaal... en ja hoor daar gaat alles vanzelf, die pedaal toch, ik vergat er voordien simpelweg op te duwen! Mijn gezicht klaart op, ik krabbel nog snel 'PEDAAL!' op mijn cursus en kruip weer onder de wol.

De eerste 4 naailessen zitten er al op en ik vind het nog steeds plezant. Mijn lief lacht mijn enthousiasme toe, het is lang geleden dat hij mij nog zo gedreven zag. En ja, zijn bestellingen lopen dan ook al binnen: broeken, gordijnen, kussenslopen, ... wow wow wow niet té snel hoor! Ik heb toch eerst zelf al een rokje gemaakt van een fleurig bloesje, niet voor mij, wel op kindermaat. Maar 't is nog een verrassing! Ik heb er echt plezier in! Op naar de volgende les, deze namiddag bij Patricia, een toffe madam, die het allemaal zeer goed kan uitleggen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten